Сочинение по татарскому -моя мама моя советчица на…

Сочинение / Минем әнием
Менә син иртә белән йокыдан уяндың да күзләреңне ачтың. Бүлмә кояш нуры белән балкып тора. Өйдә тәмле аш исе аңкый. Сиңа бик рәхәт.
Син шул вакытта үзең дә сизмәстән, «әни» дип эндәшәсең. Нигә? Чөнки хәзер бу иртәнге сәгатьтә синең йөрәгеңдә шатлык тыпырчына һәм ул менә хәзер «әни» дигән сүз булып синең күкрәгеңнән очып чыкты да ананың күңеленә барып кунды. Ананың йөзе елмайды, күзләре энҗе кебек ялтырап китте. Нигә? Чөнки «әни» дигән сүз белән аңа иртәнге сәгать тагы да матуррак булып китте. Аның күңеле татлы хисләр белән тулды.
Әни.. .Нинди олы сүз бу!
Кеше үз гомереңдә шул сүзне ничәмө-ничә кабат әйтә икән? Әйткән саен, сүз яңадан-яңа мәгънә алып килә. Ана шул бер сүздән синең шатлыгыңны да, кайгыңны да, уйларыңны да белә. Алай гына да түгел, ана бу сүз аша синең йөрәгеңне күрә. Әйе, күрә. Чөнки, «әни» дигән сүз ул үзе йөрәктә туа. Ә йөрәктән чыккан сүз йөрәккә барып керә. Әни дип әйттеңме, син инде көчле дә, син инде бәхетле дә!

Һәркемгә үз әнисе дөньядагы иң кадерле кеше булган кебек, миңа да үз әнием − кадерлеләрдән дә иң кадерлесе. Барлык балаларныкы кебек, минем дә телем «әни» сүзе белән ачылган. Әниемнең йомшак куллары, ягымлы тавышы, моңлы җырлары безгә шатлык китерә. «Әнием» дип эндәшү генә аз әле әниләргә. Күбрәк булышырга, йорт эшләрендә кул арасына керергә кирәк. Аздан да күңелләре булып куя бит аларның.
Әни безне (абыем белән мине) бик ярата, тигез күрә. Ул безгә тәмле-тәмле ризыклар пешерә, кичен назлап йоклата, ә иртән «кызым» диеп сөеп уята. Ярый әле, әнием, янәшәмдә син бар! Көннәрем син булганга аяз, төннәрем ай-йолдызлы якты. Салкыннарда күңел җылыңны биреп җылытасың, безнең өчен ял димисең, һәрвакыт хезмәт итәсең.
«Балачак − шук чак», диләр. Безнең дә төрле чакларыбыз булгалыйдыр, әнием. Зинһар өчен, безне кичерә күр. Син безне кешеләргә карата шәфкатьле, ягымлы булырга, һәркемгә ярдәм кулын сузарга әзер торырлык иттереп үстерергә тырышасың. Рәхмәт, әнием, барысы өчен дә зур рәхмәт! Биргән киңәшләрең тормыш иткәндә юлдаш булсалар иде. Озын гомерле булып, безнең уңышларыбызга сөенеп озак яшәсәң иде, әнием!
Ташлама, әнкәй, ташлама
Мине изге догаңнан.
Ташласаң изге догаңнан,
Мин бәхетле булалмам.

tvoiznaniya.com

сочинение на татарском про маму!, литература

Ladysun

11 дек. 2014 г., 13:10:23 (4 года назад)

Әнкәй теткән йондай Карлар коела күктән. Күзләремне йомам, Күрмәмме дип, Кабат шул ук төшне… Роберт Әхмәтҗанов Әнкәй, әни, нәнә, инәй… Сиңа балаларың нинди генә исемнәр белән эндәшмәсен, эчтәлегең бер үк кала бирә. Син — Ана! Күкрәк сөтен имезеп үстергән, төннәрен, безнең өчен борчылып, бер генә мизгелгә дә керфек какмаган Ана. Менә син, тәмле ризыклар пешереп, татлы чәйләр ясагач, безне өстәл янына дәшәсең. Үзең күп вакыт утырмыйсың да. Күзеңдә — сөенеч чаткылары. Яратып, тәмләп ашавыбызны күреп, балаларча беркатлылык белән шатланасың. Гел эшләп юрырга гына күнеккән кулларыңны, кая куярга белмичә, әле алъяпкыч итәгенә, әле бер-берсенә яшерәсең. Кышкы чишмәләрнең салкын суында керләр чайкаган куллар ул. Идән юган, сәдәф таккан, шәл, оек бәйләгән куллар… Кичләрен, кечкенә пыялалы күзлегеңне борын очына элеп аласың да газета караштырасың. Шуннан бер-бер яхшы сүз, гыйбрәтле вакыйга тапсаң, безгә дә укып калырга ашыгасың. Андагы юлларда көлке сүзләр язылганда, иреннәреңнең җәелеп киткәнен күрәм мин. Син кычкырып көлә дә белмисеңдер шикелле. Юк, беләсең. Әдәпсез булып күренәсең, безне эшебездән бүләсең килми. Менә син, вак-вак атлап, түр якка узасың. Мин, үзеңнән яшереп кенә, һәр хәрәкәтеңне, һәр ымыңны күзәтәм. Ачык ишек аркылы тәрәз төбендәге гөлләр янына килгәнеңне күрәм. Кибә башлаган яфракларны кайчы белән сак кына кисеп аласың. Төпләрен тотып-тотып карыйсың да баш чайкап куйгандай итәсең. Туфраклары катыбрак киткән, тамырлары кысылгандыр, дип борчыласыңмы син? Җылы өйдә сусын аладыр дисеңме? Кайбер гөлләр турысында озаграк тукталып торасың. Ал чәчәкле тамчы гөле — синең яшьлегең хатирәсеме? Аны нигә башкаларыннан ныграк яратасың син, әни? Яран гөле дә, рауза гөле дә бик якындыр, ахрысы… Яфрак-парын иркәләп, җылы сулышыңны өреп куймас идең. И әни… Без дә — үзең кебек. Ни дәрәҗәдә яратуыбызны сүзләр белән әйтә дә алмыйбыз. Тәнең, җаның өшегәндә, һәрвакыт яныңда да булмыйбыз. Әмма күңелдән нурлы йөзеңнең сурәте җуелмый. Арган кулларыңа хәл кертәсе, агара башлаган чәчләреңнән сыйпыйсы, безне яраткан күзләреңнән үбәсе иде. Син тәрбиләгән тыйнаклык кына әнә шул теләкләрне тыеп тора, әмма, ничек булса да, йөрәктән ташыган сөю хисен сиздерәсе килә.

literatura.neznaka.ru

сочинение на татарском про маму!, математика

Darinochka1

06 июня 2015 г., 23:16:23 (4 года назад)

Әнкәй теткән йондай Карлар коела күктән. Күзләремне йомам, Күрмәмме дип, Кабат шул ук төшне… Роберт Әхмәтҗанов Әнкәй, әни, нәнә, инәй… Сиңа балаларың нинди генә исемнәр белән эндәшмәсен, эчтәлегең бер үк кала бирә. Син — Ана! Күкрәк сөтен имезеп үстергән, төннәрен, безнең өчен борчылып, бер генә мизгелгә дә керфек какмаган Ана. Менә син, тәмле ризыклар пешереп, татлы чәйләр ясагач, безне өстәл янына дәшәсең. Үзең күп вакыт утырмыйсың да. Күзеңдә — сөенеч чаткылары. Яратып, тәмләп ашавыбызны күреп, балаларча беркатлылык белән шатланасың. Гел эшләп юрырга гына күнеккән кулларыңны, кая куярга белмичә, әле алъяпкыч итәгенә, әле бер-берсенә яшерәсең. Кышкы чишмәләрнең салкын суында керләр чайкаган куллар ул. Идән юган, сәдәф таккан, шәл, оек бәйләгән куллар… Кичләрен, кечкенә пыялалы күзлегеңне борын очына элеп аласың да газета караштырасың. Шуннан бер-бер яхшы сүз, гыйбрәтле вакыйга тапсаң, безгә дә укып калырга ашыгасың. Андагы юлларда көлке сүзләр язылганда, иреннәреңнең җәелеп киткәнен күрәм мин. Син кычкырып көлә дә белмисеңдер шикелле. Юк, беләсең. Әдәпсез булып күренәсең, безне эшебездән бүләсең килми. Менә син, вак-вак атлап, түр якка узасың. Мин, үзеңнән яшереп кенә, һәр хәрәкәтеңне, һәр ымыңны күзәтәм. Ачык ишек аркылы тәрәз төбендәге гөлләр янына килгәнеңне күрәм. Кибә башлаган яфракларны кайчы белән сак кына кисеп аласың. Төпләрен тотып-тотып карыйсың да баш чайкап куйгандай итәсең. Туфраклары катыбрак киткән, тамырлары кысылгандыр, дип борчыласыңмы син? Җылы өйдә сусын аладыр дисеңме? Кайбер гөлләр турысында озаграк тукталып торасың. Ал чәчәкле тамчы гөле — синең яшьлегең хатирәсеме? Аны нигә башкаларыннан ныграк яратасың син, әни? Яран гөле дә, рауза гөле дә бик якындыр, ахрысы… Яфрак-парын иркәләп, җылы сулышыңны өреп куймас идең. И әни… Без дә — үзең кебек. Ни дәрәҗәдә яратуыбызны сүзләр белән әйтә дә алмыйбыз. Тәнең, җаның өшегәндә, һәрвакыт яныңда да булмыйбыз. Әмма күңелдән нурлы йөзеңнең сурәте җуелмый. Арган кулларыңа хәл кертәсе, агара башлаган чәчләреңнән сыйпыйсы, безне яраткан күзләреңнән үбәсе иде. Син тәрбиләгән тыйнаклык кына әнә шул теләкләрне тыеп тора, әмма, ничек булса да, йөрәктән ташыган сөю хисен сиздерәсе килә.

matematika.neznaka.ru

Сочинение про маму на татарском — Край друзей

Сочинение / Минем ?нием
Мен? син ирт? бел?н йокыдан уянды? да к?зл?ре?не ачты?. Б?лм? кояш нуры бел?н балкып тора. ?йд? т?мле аш исе а?кый. Си?а бик р?х?т.
Син шул вакытта ?зе? д? сизм?ст?н, «?ни» дип энд?ш?се?. Ниг?? Ч?нки х?зер бу ирт?нге с?гатьт? сине? й?р?ге?д? шатлык тыпырчына ??м ул мен? х?зер «?ни» диг?н с?з булып сине? к?кр?ге?н?н очып чыкты да ананы? к??елен? барып кунды. Ананы? й?зе елмайды, к?зл?ре эн?е кебек ялтырап китте. Ниг?? Ч?нки «?ни» диг?н с?з бел?н а?а ирт?нге с?гать тагы да матуррак булып китте. Аны? к??еле татлы хисл?р бел?н тулды.
?ни.. . Нинди олы с?з бу!
Кеше ?з гомере?д? шул с?зне нич?м?-нич? кабат ?йт? ик?н? ?йтк?н саен, с?з я?адан-я?а м?гън? алып кил?. Ана шул бер с?зд?н сине? шатлыгы?ны да, кайгы?ны да, уйлары?ны да бел?. Алай гына да т?гел, ана бу с?з аша сине? й?р?ге?не к?р?. ?йе, к?р?. Ч?нки, «?ни» диг?н с?з ул ?зе й?р?кт? туа. ? й?р?кт?н чыккан с?з й?р?кк? барып кер?. ?ни дип ?йтте?ме, син инде к?чле д?, син инде б?хетле д?!

??ркемг? ?з ?нисе д?ньядагы и? кадерле кеше булган кебек, ми?а да ?з ?нием − кадерлел?рд?н д? и? кадерлесе. Барлык балаларныкы кебек, минем д? телем «?ни» с?зе бел?н ачылган. ?ниемне? йомшак куллары, ягымлы тавышы, мо?лы ?ырлары безг? шатлык китер?. «?нием» дип энд?ш? ген? аз ?ле ?нил?рг?. К?бр?к булышырга, йорт эшл?ренд? кул арасына керерг? кир?к. Аздан да к??елл?ре булып куя бит аларны?.
?ни безне (абыем бел?н мине) бик ярата, тигез к?р?. Ул безг? т?мле-т?мле ризыклар пешер?, кичен назлап йоклата, ? ирт?н «кызым» диеп с?еп уята. Ярый ?ле, ?нием, ян?ш?мд? син бар! К?нн?рем син булганга аяз, т?нн?рем ай-йолдызлы якты. Салкыннарда к??ел ?ылы?ны биреп ?ылытасы?, безне? ?чен ял димисе?, ??рвакыт хезм?т ит?се?.
«Балачак − шук чак», дил?р. Безне? д? т?рле чакларыбыз булгалыйдыр, ?нием. Зин?ар ?чен, безне кичер? к?р. Син безне кешел?рг? карата ш?фкатьле, ягымлы булырга, ??ркемг? ярд?м кулын сузарга ?зер торырлык иттереп ?стерерг? тырышасы?. Р?хм?т, ?нием, барысы ?чен д? зур р?хм?т! Бирг?н ки??шл?ре? тормыш итк?нд? юлдаш булсалар иде. Озын гомерле булып, безне? у?ышларыбызга с?енеп озак яш?с?? иде, ?нием!
Ташлама, ?нк?й, ташлама
Мине изге дога?нан.
Ташласа? изге дога?нан,
Мин б?хетле булалмам.
(Р. Ми?нуллин «?нк?мне? догалары»)

kraidruzei.ru

сочинение на башкирском языке ну или на татарском про маму Сочинение мама

Кадерле кешем. Әни- ул һәркем өчен дә кадерле, изге зат. Без һәрвакыт әниләргә бурычлы. Моны гел истә тотарга кирәк. Минем дә иң якын кешем-әнием бар. Аның исеме Фәрдия. Ул- тормышымны көннән-көн гөлләргә күмүче шатлыгым. Әниемнең нурлы йөзен күреп уяну, аның җылы кочагында иркәләнү- минем өчен зур бәхет. Әни безне гел яхшыга гына өйрәтә.Алтын киңәшләре белән туры юлдан гына атларга ярдәм итә. Иң яхшы сыйфатларының берсе-сабыр булуы, түземлелеге. Ул безгә гел “ барысы да яхшы булыр “, — ди. Шул сүзләре белән әни бездә яшәүгә ышанычны, өметне тагын да арттыра. Мин аның уңганлыгына, тырышлыгына сокланам. Бар эшен дә җиренә җиткереп башкара. Әни безгә һәрьяклап үрнәк. Мин аны бик нык яратам. <a href=»/» rel=»nofollow» title=»37493841:##:referat/bystro/insha/»>[ссылка заблокирована по решению администрации проекта]</a> <a rel=»nofollow» href=»http://nsportal.ru/ap/library/literaturnoe-tvorchestvo/2012/12/13/ozhmakh-nilrnen-ayak-astynda-inshalar-konkursyni-niem» target=»_blank»>http://nsportal.ru/ap/library/literaturnoe-tvorchestvo/2012/12/13/ozhmakh-nilrnen-ayak-astynda-inshalar-konkursyni-niem</a>

минен асаем бар унын исеме (роза) уга 25 йаш

минен асаем бар унын исеме Алина уга 31 йаш

Минең әсәйем. Әсәйем – минең иң яҡын кешем. Минең әсәйем яғымлы, һөйкөмлө, наҙлы һәм тормошто ярата. Миңә ауыр ваҡыттарҙа ул ярҙам итә һәм яҡшы кәнәштар бирә. Минең әсәйем урта буйлы, ҡайын кеүек һомғол. Һары бөҙрә сәстәре иген баҫыуын хәтерләтә. Зәңгәр күҙҙәре күк болон сәскәләренә оҡшаған. Әсәйемдең күҙҙәре һәр ваҡыт мөләйем. Ирендәре бешкән сейә һымаҡ. Уның нурлы йөҙө ҡыйын ваҡыттарҙа кәйефте күтәрә һәм тынысландыра. Әсәйем кешеләр менән тыныс һәм матур һөйләшә. Уның менән һөйләшеүе ҡыҙыҡлы. Минең әсәйем түҙемле. Уны бары һы ла ярата һәм хөрмәт итә. Мин әсәйем менән ғорурланам!

touch.otvet.mail.ru

сочинение на татарском про маму!, қазақ тiлi

Darinochka1

06 июня 2015 г., 23:16:23 (4 года назад)

Әнкәй теткән йондай Карлар коела күктән. Күзләремне йомам, Күрмәмме дип, Кабат шул ук төшне… Роберт Әхмәтҗанов Әнкәй, әни, нәнә, инәй… Сиңа балаларың нинди генә исемнәр белән эндәшмәсен, эчтәлегең бер үк кала бирә. Син — Ана! Күкрәк сөтен имезеп үстергән, төннәрен, безнең өчен борчылып, бер генә мизгелгә дә керфек какмаган Ана. Менә син, тәмле ризыклар пешереп, татлы чәйләр ясагач, безне өстәл янына дәшәсең. Үзең күп вакыт утырмыйсың да. Күзеңдә — сөенеч чаткылары. Яратып, тәмләп ашавыбызны күреп, балаларча беркатлылык белән шатланасың. Гел эшләп юрырга гына күнеккән кулларыңны, кая куярга белмичә, әле алъяпкыч итәгенә, әле бер-берсенә яшерәсең. Кышкы чишмәләрнең салкын суында керләр чайкаган куллар ул. Идән юган, сәдәф таккан, шәл, оек бәйләгән куллар… Кичләрен, кечкенә пыялалы күзлегеңне борын очына элеп аласың да газета караштырасың. Шуннан бер-бер яхшы сүз, гыйбрәтле вакыйга тапсаң, безгә дә укып калырга ашыгасың. Андагы юлларда көлке сүзләр язылганда, иреннәреңнең җәелеп киткәнен күрәм мин. Син кычкырып көлә дә белмисеңдер шикелле. Юк, беләсең. Әдәпсез булып күренәсең, безне эшебездән бүләсең килми. Менә син, вак-вак атлап, түр якка узасың. Мин, үзеңнән яшереп кенә, һәр хәрәкәтеңне, һәр ымыңны күзәтәм. Ачык ишек аркылы тәрәз төбендәге гөлләр янына килгәнеңне күрәм. Кибә башлаган яфракларны кайчы белән сак кына кисеп аласың. Төпләрен тотып-тотып карыйсың да баш чайкап куйгандай итәсең. Туфраклары катыбрак киткән, тамырлары кысылгандыр, дип борчыласыңмы син? Җылы өйдә сусын аладыр дисеңме? Кайбер гөлләр турысында озаграк тукталып торасың. Ал чәчәкле тамчы гөле — синең яшьлегең хатирәсеме? Аны нигә башкаларыннан ныграк яратасың син, әни? Яран гөле дә, рауза гөле дә бик якындыр, ахрысы… Яфрак-парын иркәләп, җылы сулышыңны өреп куймас идең. И әни… Без дә — үзең кебек. Ни дәрәҗәдә яратуыбызны сүзләр белән әйтә дә алмыйбыз. Тәнең, җаның өшегәндә, һәрвакыт яныңда да булмыйбыз. Әмма күңелдән нурлы йөзеңнең сурәте җуелмый. Арган кулларыңа хәл кертәсе, агара башлаган чәчләреңнән сыйпыйсы, безне яраткан күзләреңнән үбәсе иде. Син тәрбиләгән тыйнаклык кына әнә шул теләкләрне тыеп тора, әмма, ничек булса да, йөрәктән ташыган сөю хисен сиздерәсе килә.

kazak-tili.neznaka.ru

сочинение на татарском про маму!, русский язык

Darinochka1

06 июня 2015 г., 23:16:23 (4 года назад)

Әнкәй теткән йондай Карлар коела күктән. Күзләремне йомам, Күрмәмме дип, Кабат шул ук төшне… Роберт Әхмәтҗанов Әнкәй, әни, нәнә, инәй… Сиңа балаларың нинди генә исемнәр белән эндәшмәсен, эчтәлегең бер үк кала бирә. Син — Ана! Күкрәк сөтен имезеп үстергән, төннәрен, безнең өчен борчылып, бер генә мизгелгә дә керфек какмаган Ана. Менә син, тәмле ризыклар пешереп, татлы чәйләр ясагач, безне өстәл янына дәшәсең. Үзең күп вакыт утырмыйсың да. Күзеңдә — сөенеч чаткылары. Яратып, тәмләп ашавыбызны күреп, балаларча беркатлылык белән шатланасың. Гел эшләп юрырга гына күнеккән кулларыңны, кая куярга белмичә, әле алъяпкыч итәгенә, әле бер-берсенә яшерәсең. Кышкы чишмәләрнең салкын суында керләр чайкаган куллар ул. Идән юган, сәдәф таккан, шәл, оек бәйләгән куллар… Кичләрен, кечкенә пыялалы күзлегеңне борын очына элеп аласың да газета караштырасың. Шуннан бер-бер яхшы сүз, гыйбрәтле вакыйга тапсаң, безгә дә укып калырга ашыгасың. Андагы юлларда көлке сүзләр язылганда, иреннәреңнең җәелеп киткәнен күрәм мин. Син кычкырып көлә дә белмисеңдер шикелле. Юк, беләсең. Әдәпсез булып күренәсең, безне эшебездән бүләсең килми. Менә син, вак-вак атлап, түр якка узасың. Мин, үзеңнән яшереп кенә, һәр хәрәкәтеңне, һәр ымыңны күзәтәм. Ачык ишек аркылы тәрәз төбендәге гөлләр янына килгәнеңне күрәм. Кибә башлаган яфракларны кайчы белән сак кына кисеп аласың. Төпләрен тотып-тотып карыйсың да баш чайкап куйгандай итәсең. Туфраклары катыбрак киткән, тамырлары кысылгандыр, дип борчыласыңмы син? Җылы өйдә сусын аладыр дисеңме? Кайбер гөлләр турысында озаграк тукталып торасың. Ал чәчәкле тамчы гөле — синең яшьлегең хатирәсеме? Аны нигә башкаларыннан ныграк яратасың син, әни? Яран гөле дә, рауза гөле дә бик якындыр, ахрысы… Яфрак-парын иркәләп, җылы сулышыңны өреп куймас идең. И әни… Без дә — үзең кебек. Ни дәрәҗәдә яратуыбызны сүзләр белән әйтә дә алмыйбыз. Тәнең, җаның өшегәндә, һәрвакыт яныңда да булмыйбыз. Әмма күңелдән нурлы йөзеңнең сурәте җуелмый. Арган кулларыңа хәл кертәсе, агара башлаган чәчләреңнән сыйпыйсы, безне яраткан күзләреңнән үбәсе иде. Син тәрбиләгән тыйнаклык кына әнә шул теләкләрне тыеп тора, әмма, ничек булса да, йөрәктән ташыган сөю хисен сиздерәсе килә.

russkij-yazyk.neznaka.ru